Przełom Hornadu jest w przybliżeniu 16-stokilometrowym odcinkiem górnego biegu rzeki Hornad od ujścia Veľkej Bielej vody aż do Smizian. Hornad utworzył tu doliny o charakterze kanionów, których ściany tworzą boczne grzbiety i wierzchołki, miejscami do wysokości 300 m. Dzięki swojej historii powstawania Przełom Hornadu ma szczególne znaczenie wśród przyrodniczych atrakcji Słowackiego Raju.
Poprzednik Hornadu pod koniec młodszego neogenu płynął po dnie obecnej doliny o 150 m. wyżej. W okresie na granicy młodszego neogenu a czwartorzędu teren Słowackiego Raju zaczął się podnosić, co spowodowało obniżanie się dna hornadskiej kotliny. Hornad zaczął się wcinać w podłoże, w wyniku czego powstała nie tylko ta, ale również doliny dopływów (Lesnica, Veľka Biela voda, Biely potok) i mniejszych dopływów, z wodospadami i kaskadami, które do nich spływają ze zboczy płaskowyżu Glac.
Pierwsze przejście Przełomem Hornadu po zamarzniętej rzece miało miejsce w lutym 1906 roku. W lipcu 1906 roku B. Hajtsch i L. Hajtsch na prymitywnej tratwie spłynęli Hornadem z Hrabušic (Hrdlo Hornadu) do Smižian (rozlewisko Hornadu przy Smižańskej Mäsi).
Przełom Hornadu na całej swej długości nie był przechodni. W 1960 roku rozpoczęto budowę linowej ławki przy ujściu Klaštorskej rokliny a w 1974 zakończono ostatni etap budowy „Chodnika Górskiej Służby". Na tej trasie zbudowano 7 metalowych mostków i podestów, założono około 320 m. łańcucha na wysuniętych skalnych ścianach, 140 schodków i około 70 m. drewnianych podestów.
DOSTĘP: Pieszo ze Spišskej Novej Vsi, Smzian, Spišských Tomašoviec, Letanoviec, Hrabušic, i Dedinek.
OKOLICE: Čingov, Tomašovský výhľad, Klaštorska roklina, Letanovský mlyn, Podlesok, Klaštorisko i dolina Bieleho Potoka.
